Değişim
kaçınılmaz. Her şey gibi insan da sürekli değişiyor ve seneler geçtikçe bu
değişim daha da artıyor. Ben bu değişimi yaşadım ve hala yaşıyorum. Düşünce ve
duygularım yıllar içinde pek çok konuda değişti. Daha önceleri de aklıma
takılan bu değişim, anne olup da bir insanı dünyaya getirip hayatını
oluşturmanın ne kadar ciddi bir olay olduğunu anladıktan sonra daha da
düşündürür oldu beni. Bir de ikinci bir çocuk sahibi olma yoluna girince farklı
bir boyut kazandı bu düşünce.
Nasıl
bir anne olacaktım ikinci çocuğuma? İki çocuk arasına 7 yıl gibi uzun bir zaman
girince bu süre içinde bendeki değişimden dolayı anneliğim daha farklı olacaktı
mutlaka. Aradaki zaman farkı ve değişim evde iki farklı anne mi yaratacaktı?
Hayatında adalet ve eşitlik ilkesine hayli kafa yoran biri olarak iki çocuk
arasında bu dengeyi nasıl sağlayacağım düşüncesi aldı beni bu seferde.
Oysa
ikinci çocuğum doğduğunda hissettiğim, bildiğim sularda ama farklı akıntıyla
yüzdüğümdü. Farklı akıntı bendeki değişimi ve bu defa yaşanan farklılıkları;
bildiğim sular ise artık tanıdık olduğum annelik hissi ve fark etmeden
edindiğim tecrübeydi benim için. Ve gördüm ki önceleri beni korkutan iki çocuk
arasındaki bendeki değişim, henüz neredeyse 4 aylık bir tecrübeye dayanıyor
olsa bile, aile hayatımızı hem kolaylaştırdı hem de mutlu kıldı. Değişmişim…
Evet… Ama bu değişim iki çocuklu hayatın lehine gelişmiş. O nedenle daha mutlu
bir anneye dönüştüm sanki, daha bilir durumdayım ne yaptığımı. Öyle ki bana yol
gösteren, hata yaptığımda uyaran ikinci bir anne var evde sanki. Zaman farkı ve
zaman içindeki değişim bize iyi gelmiş, belli.
Peki
neymiş bu bize iyi gelen değişiklikler? İki dönemi kıyasladığımda bazılarını
şöyle sıralayabilirim:
Her Şey Geçiyor
Kendi
doğurduğun, çok sevdiğin bir canlı için olsa bile çok büyük özveriler
gerektiriyor annelik. Hem fiziksel hem de ruhsal zorluklar bekliyor anneyi. İlk
çocukta bana ağır gelen pek çok sıkıntı, bu defa nasılsa geçeceğini bildiğim
için ilkinde olduğu kadar ağır gelmiyor. Bir süre sonra geçeceğini biliyorum
çünkü. Bu da genel bir rahatlık getiriyor beraberinde.
Acemi Anne Değilim Artık
İlk
çocukta en basit şeylerde ne yapacağını bilmemek ciddi bir bocalama yaşatıyor
insana. Söz gelimi ilk kızımın ateşi ilk kez yükseldiğinde şaşkınlık ve üzüntüden dünyam yıkılmıştı ve paniklemiştim
oysa ikinci kızım daha hastaneden çıkmadan ilk ateşini yaşadı, antibiyotik
kullandı ve ben bu durumu çok normal karşıladım.
Daha Sakin Bir Anne Oldum
Büyük
kızım çok ağlayan bir bebekti. Onun ağlaması beni çok endişelendiriyor, her
ağladığında onu susturmak için korkunç bir çaba sarf ediyordum. Oysa ikinci
kızım da çok ağlıyor ancak ben ağlamalarını daha ilk günlerden beri çok dert
etmemeye çalışıyorum ve her ağladığında kucağıma almıyorum çünkü “her bebek
ağlar”, biliyorum…
Eski Yöntemlere Kulak Tıkamıyorum,
Modern ve Geleneksel Aklıma Yatan Tüm Yöntemleri Kucaklıyorum
Halk
dilindeki kırk günün tıp dilindeki altı haftaya eşit olduğunu fark ettiğim
günden beri geleneksel ve modernin bir arada olması gerektiğine inanıyorum. İlk
çocuğumu sürekli uykusundan sıçrayarak uyanmasına rağmen hiç kundaklamamıştım
ama ikinciyi ilk günden beri kundaklıyorum. O da rahat ben de.
Daha Sosyalim
İlk
çocuğumda onun bana çok ihtiyacı olduğunu düşündüğümden arkadaşlarıma yeterince
zaman ayıramıyordum. Arkadaşlarımla çocuksuz bir şekilde çıkamadığım için de
çok keyif aldığım sosyal yaşamım zayıflamıştı. Oysa ikinci çocuğum daha 3
haftalıkken arkadaşlarımla gece dışarı çıktım. Sonrasında da düzenli olarak
bunu tekrarladım. Böylesi bana daha iyi geliyor, bebeğime de…
Daha Fazla Geziyorum
İlk
çocuğumda ilk yıllarda bebekle en rahat ettiğimiz yer evimiz olduğu için
hayatımızı mümkün olduğunca ev ortamında geçiyorduk. Annelik adeta dört duvarla
özdeşleşmişti benim için. İkinci çocuğumda hala en rahat ettiğimiz yer evimiz.
Ama bebekle benim hayatımın çoğu ev dışında kafelerde ve yollarda geçiyor.
Bebek dışarıda daha iyi uyuyor ve bu şekilde değişik ortamlara uyum sağlamayı
daha çabuk öğreniyor. Daha 2.5 aylıkken ilk uluslararası uçak yolculuğunu bile
yaptı.
Sonuç Olarak
Bizim
evde iki farklı anne var. Birincinin bebekliğe ilişkin tecrübeleri 7.5 yıl
öncede kaldı ama ebeveynlik yolunda ilk kez tecrübe ettiği konularda bocalıyor.
Diğer anne ise 7.5 yıl önce ebeveynlik yoluna çıkan ilk annenin tecrübelerinden
faydalanıyor, onu sıkı bir şekilde takip ediyor, hatalarını tekrarlamamaya
çalışıyor. Aradaki zaman farkı ikinci annenin işine yarıyor. Çocukların farklı kişilikleri ve sürekli
değişen koşullar ise zorlayıcı olacak; biliyor…
Peki ya siz? Sizde durumlar nasıl? Sizin evde de iki farklı anne var mı
? Paylaşmak ister misiniz?
Not: Bu yazi 08.09.2014'de Alternatif Anne'de yayınlanmıştır. http://alternatifanne.com/sizin-evde-de-iki-farkli-anne-var-mi/
