Hala yeni bir yılın ilk
haftalarındayız. Henüz 2019 kararlarımı yazmadım; itiraf ediyorum biraz geç
kaldım. Noel tatilinde evde olmamamız ve dönüşte hasta ve okula gidemeyen bir
çocukla yeniden düzen kurmak çok yardım etmedi bir sürece. Ama düşünsel olarak 2019
kararlarıyla yattım kalktım. Ne düşünürsen O’sun derler ya, o zaman ben
düşüncelerim oldum.
2018'in son günlerini büyük
ailemle İstanbul'da geçirdim. İstanbul her zamanki gibi özlediğim yerler, tatlar, kokular ve insanlar arasında bir gezintiydi yine. Ancak bu sefer farklı bir şey yaptık. 11 yıl önce Londra'ya gelirken kaybolur diye
yanımıza alamadığımız kimi özel eşyalarımızı kolilere koyup annemlere
bırakmıştık. Bu sefer onları açalım dedik.
Çocuklarla birlikte yarı şenlik, yarı toz duman içinde açtık kolileri.
Kitaplarımız, resimlerimiz, yıllıklarımız, mektuplarımız çıktı piyasaya.
Nostaljik resimler, kıyafetler, kitaplar ortalığa yayıldı. Londra'daki
hayatımızın, artık pek de minik olmayan, şahidi Dalya'nın hiç görmediği
hallerimiz yerlere serildi. Bana ait olan büyüyünce giyer diye sakladığım
elbiseler, etekler ile "anne sen bu tür şeyler giyer misin ki?" gibi
annesini tanımaz sorular eşliğinde yeniden düzenledik eşyalarımızı. Kimini
koyduk Londra bavulumuza, kimini ise daha sonra alınmak üzere tekrar koliye.
Bir iki albüm, okul yıllıklarımız, üç beş kitap, mektuplar ve bazı ders
notlarım yanımıza aldıklarımızdan.
Resimler, albümler çok önemlidir
benim için, iyi bakarım onlara. Hayatta aldığımız yolu gösterirler, bazen de
yolumuzu kaybettiğimizde deniz feneri gibi hedefi. Günlük koşuşturma içinde
neyi neden yaptığımı anlamlandıramadığım ve bir çıkmaza girdiğim anlarda
resimlere bakmak benim için kurtarıcı oluyor. Böyle anlarda resimleri elden
geçirerek en çok resmini çektiklerime bakıyorum. Bu kimi zaman kendim, kimi zaman ailem, arkadaşlarım, doğa, kek, kuşlar vs o dönem için benim için önemli olan şeyleri alıp önüme koyuyor. Bu şekilde hayattaki
önceliklerimi hatırlıyor ve tekrar amacımı buluyorum sanki. Kimi zaman da izi silikleşen eski bir dostu
yeniden bulmamı sağlıyor resimlere bakmak. Bu nedenle en değerli resimlerimi yanımda getirdim, unutmamak ve arada kaybolan kendimi yeniden bulmak adına.
Ben 2018'i tekrar kendime kavuşup bir kere daha sahip olduklarım için
şükür ederek kapatmaya çalışırken 2019 bekliyor kenarda. Zaman uçuyor...İlk göz ağrım, kızım, Dalya'nın doğum gününü kutladık bile. Dur durak yok zaman akıp gidiyor. O nedenle düşüncede olanlar eyleme geçsin ve 2019 kararlarımız dileklerimiz gerçekleşme yoluna girsin.
2019'da tabii ki önce sağlık ve huzur, sonra da çocuklarını birazcık büyütmüş ve daha özgürleşmiş bir
anne olarak daha çok şey üretmek istiyorum. Bunu yaparken de Gandhi'nin tanımladığı mutluluğu yakalamak istiyorum;
düşündüğüm, söylediğim ve yaptığımın aynı olmasını sağlayarak bir harmoni
içinde yaşamak. Dilerim sizin 2019 kararları uygulamaya geçmiştir bile.
Sevgilerimle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder