Dalya Büyüyor, Biz Büyüyoruz...

Kızım doğduğundan bu yana her sene Kasım ayından başlayarak Aralık ayı boyunca süren ve Ocak ayının ilk haftasında sona eren bir heyacan alır beni. Çünkü onun doğumgünü yaklaşmaktadır. Her sene bu dönemlerde bizim için ne kadar özel olduğunu ona anlatacak ve onu mutlu edecek bir organizasyon yapmaya çalışırım. Elbette bu uğraş o büyüdükçe ve ilgi ve beğenileri değiştikçe bayağı bir zorlaştı.

Birinci yaşını kutladığımızda hala Türkiye’deydik. Amaç hayatımızın son yılında çok büyük bir değişiklik yaratan kızımızın ilk yaşını sevdiğimiz arkadaş ve ailemizle kutlamaktı. Bu nedenle evimizde büyük bir doğumgünü kutlaması yaptık. Tabi Dalya hiçbir şey anlamamıştı bu kutlamadan. 2. ve 3. yaşlarında Londra’da, aile ve bir iki yakın arkadaşımızla kutladık doğum günlerini. 2. si ile bu işten keyif almaya başladı Dalya.                              

Onun gerçekten farkında olarak, eğlendiği ilk büyük doğumgününü ise 4. yaşında kutladık. Davetiyeler, partiye gelen çocuklara hazırlanan hediye torbaları ve partiden sonra yazılan teşekkür kartlarıyla artık basit bir çocuk doğum gününden daha çok ciddi bir davet organizasyonuna dönüşmeye başlamıştı Dalya’nın doğumgünleri. Gymboree diye bir oyun alanı kiraladık ve yuvadan bir sürü arkadaşını davet ettik Dalya’nın. Heyecandan gece uyuyamamıştı Dalya ve parti yerine adeta bir gelin edasıyla gittiğini hatırlıyorum. Çok eğlenmişti.

Okulla birlikte iş biraz daha çetrefilleşti. İlk yılında çocukları birbirine kaynaştırmak için sınıftaki tüm çocukları doğum gününe çağırmak gibi bir adet vardı. O yüzden biz de öyle yaptık. Bir salon kiraladık, sihirbazlık temalı bir parti eğlendiricisi çağırdık ve Dalya’nın 30 sınıf arkadaşını ve birkaç aile dostumuzun çocuklarını çağırdık. Şapkadan tavşan çıkartılan, etrafa köpük fışkırtılan ve çocukların sevdiği şarkılarla çocuk diskosu ortamı yaratılan partide Dalya başta olmak üzere tüm çocuklar çok eğlendi. Murat ve ben ise çok yorulduk. +30 çocuk ve aileleri için ayrı ayrı yiyecek ve içecek hazırlamak, bir takım besinlere alerjisi olan çocuklara özel yiyecek ayarlamak, tüm çocuklara hediye torbası hazırlamak, salonu yerleştirmek ve toplamak bizi fena yordu. O nedenle 5. yaş gününde davetiyeler, hediye torbaları ve teşekkür kartları dışında hiçbir şey yapmak istemediğime karar verdim ben. El işi aktivitelerini çok seven, kek-kurabiye süslemekten mest olan kızım ve en sevdiği kız arkadaşlarını toplayarak minicik bir pastanede (İngiltere'de Tea House adı verilen yerlerden biri) kutladık 6. doğumgününü. Bir İngiliz çay partisi şeklinde organize edilen partide, bir abla önce kızlara boyama, kesme ve yapıştırma aktiviteleri verdi, sonra da kurabiyelerini süslemelerine yardım etti. Kurabiyeler pişerken de çeşitli şapka ve kostümlerin olduğu kutulardan istedikleri kıyafetleri seçip süslendiler. Kurabiyeler pişince de çocuklar kendi süsledikleri kurabiyeleri eve götürdüler. Fazlasıyla kız çocuklara özel bir kutlamaydı ama hepsi çok keyif aldı. 

10 Ocak’da 7 yaşına girdi Dalya. Gerçek doğumgünü Cuma gününe geldiğinden, 11 Ocak Cumartesi günü kutladık doğumgününü. Bu sefer son bir senedir dilinden düşmeyen Build-a-Bear partisi yaptık. Kızımla birlikte 15 çocuğun olduğu partide çocuklar mağazadaki ayı, tavşan gibi yumuşak tüylü oyuncaklardan birini seçip, içini doldurup, onu aksesuar ve kostümlerle süsledikten sonra parti sonunda onu evlerine götürdüler. Dalya bir senedir bu partinin hayalini kuruyordu. En sonunda istediği gerçekleştiği için çok mutlu oldu.

Dalya 7 yaşında artık. Koca bir yedi yıl geçirdik onunla. Koca diyorum çünkü inanamıyorum 7 yaşında olduğuna. 7 yaş öyle bir yaş ki benim için sanki bundan sonra Dalya artık takip etmekte zorlanacağım bir değişim, bir büyüme evresine girecekmiş gibi geliyor bana. Bundan sonra bizim minik kızımız olmak istemeyecek, elimizi tutmayacak, minik sırlar paylaşacağı arkadaşlarıyla fısır fısır konuşmalar, gülmeler dönemine girecek ve yavaş yavaş hayatında kocaman bir yer kaplayan yerimizi arkadaşları alacak gibi geliyor. Bunların hiçbirinde bir zarar yok, biliyorum... Kızımız büyüyor ve bu süreçte daha önce hepimizin geçtiği dönemlerden bir bir o da geçiyor. Sağlıklı olan da bu zaten.

Değişim 6. yaşında başlamıştı bile aslında. Bu sene ilk kez bir arkadaşının evinde uyudu (sleep over), ilk pijama partisi gerçekleşti. Gerçi gitmeyi çok istediği halde gitmeden önce beni yalnız evde bırakıyor olduğu için çok huzursuz oldu. Döne döne benim ne yapacağımı, mutlaka eğlenmem gerektiğini söyledi durdu. Arkadaşlarıyla ilk gerçek “dans show”ları, “gizli kızlar klubü” toplantıları ve “gizli günlük” tutmalar başladı. Ancak şunu söylemeliyim ki, o kulüplerde ve günlüklerde paylaşılan sırlar hala benimle paylaşılıyor. Belli ki bu “büyümeye” bizim gibi onun da alışması zaman alacak. Hepimiz öğreneceğiz ve alışacağız bu yeni duruma. Ne kadar büyürse büyüsün elbette değişmeyen bir şey olacak: o ne zaman isterse annesinin ve de babasının bebeği olabilecek.

İyi ki doğdun sevgili kızım, iyi ki hayatımıza girdin ve bizi anne-baba yaptın. Senin hayatımıza getirdiklerinle zenginleşerek hep beraber büyüyoruz. Nice nice, sağlıklı, mutlu yaşlar olsun sana...