Ha yazdım ha yazacağım derken günler su gibi akıp geçti. İnanamıyorum Lara bugün 2 aylık oldu.
Zorlu ama hiç bir anında "öff" demediğim bir 2 ay geçirdik birlikte. Uykusuz geceler, dinlenilmeyen koşuşturmalı gündüzler, yeniden bebek gazı çıkarma formulleri ve ağlama şekillerinden sıkıntının ne olduğunu anlama üzerine çalışmalar, kusmalar, konaklar, bebek masajları, bir gülümseme için binbir komiklik yapmalar, minik bebekle mobil olmaya tekrar adapte olma çalışmaları ve bu arada evde 7.5 senedir tek çocuk saltanatı süren Dalya'nın gönlünü alma ve onun koşuşturmaları ile geçen kısacık, koca, bir "iki ay".
Şimdi Lara'yı bir süre uyanmayacağını düşündüğüm bir pozisyonda uyutmaya başardım ve yanında tekrar yazı hayatıma dönme yazımı yazıyorum. Bundan sonra daha sık yazacağım çünkü ben yeniden sizlerle paylaşmak istiyorum. Kısa kısa paylaşımlarda bulunarak bu iki ay içinde ve sonrasında yaşadığım ilginç deneyimlere yer vermeye çalışacağım yazılarımda. Umarım zevkle takip edersiniz. Sevgilerime...
Yazmaya başlamakla iyi ettin. Özledik okumayı. Lara'lı ve Dalya'lı yazılar bekliyoruz. sevgiler hepinize
YanıtlaSilÇok teşekkürler Mehmet abi, çok sevgiler...
YanıtlaSilDileğim bütün annelerin bebeklerinin çabucak büyüyüvermesi... Bebek olmak da zor zanaat. Bebeklere de kolaylıklar tabiki ...yaşamayı öğrenmek.. Ama melekleri var başlarında ..''bana bir şey olmaz bir tek annem olsun yeter'' özlem göksu
YanıtlaSil