Korkmayin 40'lar Daha Güzel...

Pek çok kişinin aksine ben 40. yaşımı mutlulukla karşıladım. Çünkü en sonunda zorlu geçen 30’larımı geride bıraktım! Yılların emek ve çalışmasına rağmen kariyerimde beklediğimi bulamamak; anne olmayı çok isterken kayıplar yaşamak, sonrasında ise hiç uyumayan bir bebeğin annesi olup afallamak; yeni bir ülkede minik bir bebekle yepyeni bir hayat kurmaya çalışırken altüst olmak; çalışmamayı aklından bile geçirmeyen tam zamanlı çalışan bir kadınken birden tam zamanlı anneye dönüşmek; sonra tekrar iş hayatına dönmek ... Ve de en sonuncusu 40’a 2 kala tatsız bir tecrübeyle yaşam boyu bazı besinlerden uzak kalmam gerektiğini öğrenerek tüm beslenme şeklimi değiştirmek.

Birşeyler yanlıştı sanki o ana kadar olan yaşamımda. Yanlıştı ve bu yanlışlar bana iyi gelmiyordu. Öyleyse hayatımı yeniden yapılandırmam gerekiyordu.  Uzun günler geceler düşündüm, yazdım çizdim, kendini daha iyi tanıma kitapları okudum, seminerlere gittim. Hepsi aslında benim kendim hakkında gayet iyi bildiğim şeyleri söylüyordu bana. İç sesimin bana uzun süredir söyledikleriydi bunlar; ancak ben bir türlü dinlemek istemiyordum onları. Ama 40’a 1 kala kendimi dinlemeye başladım.

Yeni hayatımda aldığım en önemli karar tekrar kurumsal iş yaşamına ve finans dünyasına dönmemek oldu.  Tek isteğim gereksiz kaygılardan uzak, maddi olarak daha azla yetinebilen, kızımla ve ailemle daha fazla zaman geçiren biri olarak gerçekten yapmak istediğim şeylerin peşinden gitmekti artık. Sadece okuyup, yazıp, paylaşmak istiyordum. Bu doğrultuda annelik, ebeveynlik, kadınlık ve bireylik üzerine yazılarımı paylaştığım bir blog oluşturdum  (www.sadeceanneyim.blogspot.co.uk ).  Ve bu işten çok keyif aldım.

Yeni  hayatıma yeni heyecanlar da kattım. Bunlardan bazıları şunlar:

Kızım buz patenini çok seviyor, ben ise daha önce hiç denememiştim. 40’a bir kala kızımla buz pateni yaptım. Ufak bir düşüş yaşadıysam da çok eğlendim...

Müzikle aram iyidir, eski bir sopranoyum ama daha önce flüt dışında hiç bir enstrüman çalmamıştım. Kızımın keman pratiklerine yardımcı olurken bir baktım ki ben bu işi beceriyorum. Ben de kendime keman aldım. Çok keyif alıyorum. Kendi kendime hiç de fena olmayan bir şekilde tıngırdatsam da, düzenli ders almam gerekiyor tabii ki.

İkinci kez anne olmaya karar verdim. Hiçbir zaman tek çocuk düşünmemiştim ama yaşadığım zorluklar beni o yola doğru götürüyordu. İki çocuk arasındaki yaş farkı ve olabilecek her türlü zorluğu tekrar göze alarak, 40 yaşımda tekrar hamileyim şimdi.

Yüzümde derinleşen çizgiler, boyayla saklamaya çalıştığım ağaran saçlarım, artık istesem de içe çekemediğim karnım 40’larda bana sıkıntı vermek yerine kendimi daha çok sevmeme neden oluyor. Çünkü kendimle barışığım, istediğim hayatı yaşıyorum  ve her sabah sağlıkla bir güne uyandığımı görerek bu yaşıma gelebilmiş olmak beni mutlu etmeye yetiyor.

Kendimi hiç ama hiç yaşlanmış hissetmiyorum; aksine hayattan daha çok keyif alıyorum. Yürümediğim daha bir sürü yol, gitmediğim bir sürü ülke, okumadığım bir sürü kitap, dinlemediğim bir sürü müzik, tanımadığım bir sürü güzel insan ve yazmadığım bir sürü yazı var. Bunların hepsi beni çok heyecanlandırıyor.

40 yaş ve öncesi bir kendini gözden geçirme ve kendini toparlama dönemi bence. Geride hatırı sayılır bir yaşamışlık, denenmiş yollar, alınacak dersler; önünde ise çizilmeyi bekleyen bir yol var.

Gördüğünüz gibi ben başladım o kendi çizdiğim 40’lı yollarda yürümeye...Sadece kendimi dinliyorum artık. Size de tavsiye ederim... Kendi iç sesini dinlemek ve isteklerini gerçekleştirmek için emekli olmayı beklememeli insan; çünkü o zaman beden ruhun hızına yetişemeyebilir.

Korkmayın! 40’lar daha güzel... Hem unutmayın, vardır her 40’da bir keramet...           (Bakınız:http://sadeceanneyim.blogspot.co.uk/2013/11/40da-var-m-bir-keramet.html )

Not: Bu yazı 03.02.2014'de Alternatif Anne'de yayınlanmıştır. 

http://alternatifanne.com/korkmayin-40lar-daha-guzel/