Yine Bir Eylül Günü, Yine Okulun İlk Günü

Deniz, kum, güneş, aile, arkadaşlar ve sohbetle dolu uzun bir tatil sonrası tekrar Londra'ya döndük. Bu sefer gelir gelmez moral bozukluğu yaşamadık, çünkü yağmursuz, sıcacık bir Londra havası karşıladı bizi. Türkiye’deyken anlamak güç ama güneşin insanı ne kadar mutlu ettiğini bilemezsiniz.

İlk gün eve yerleşme ve adaptasyonla geçti. Tatilin enerjisi ve depoladığım güneş ve dost sohbetinin etkisiyle olsa gerek, sadece bir tek gün içinde hem bavulları açıp hem evi biraz yaşanılır hale getirip  hem de Dalya'nın özlediği arkadaşlarıyla oyun randevusu, parkta bisiklet turu ve de ikindi çayı organizasyonunu nasıl yapabildiğimizi ben bile anlamış değilim. Ama oldu işte. Tatil sonrası Londra'ya döndüğümüz için Dalya'nın üzgün olmaması ve buradaki hayatımızı ve arkadaşlarımızı özlemiş olması sanırım bu enerjinin bir diğer motivasyonuydu.

İşte yine bir Eylül ve bugün Dalya‘nın okulunun ilk günü. Uzun bir tatil sonrası tekrar okul koşturmacası başladı bugün. Ebeveyn olmanın en güzel yanlarından biri çocuğun insana tekrar tekrar gençliği getirmesi bence. Yıllar öncesinde bıraktığın heyecanlar, korkular, mutluluklar çocukla tekrar yaşanıyor.

Çocukluğumda Eylül ayında, yaz tatilinin son Pazar günü karnıma bir sancı girerdi. Özellikle o gün ve  sonraki her Pazar günü evde yaşanan telaş, çamaşır makinesi sesi, ütü kokusu ve TRT’deki futbol maçını sunan spikerin sesi sözünü ettiğim sancıyı daha bir perçinlerdi.  Dalya okula başladığından bu yana işte o sancı geri döndü. Allah’dan Dalya’da değil bende!

Güzel geçen ilk günümüzün sonunda uykuyu kaçırır da iyi uyuyamaz diye ona sezdirmemeye çalıştığım malum sancı başladı akşam yine bende. Bendeki şartlanma onda da olmasın diye yatağına yatırıp uyuduğundan emin olduktan sonra, onu derin uykusundan uyandırmamaya çalışarak, evin içinde sessiz bir peri gibi dolaşıp geceden tüm hazırlıkları tamamladım. Böylelikle sabah hemen hazırlanıp rahatça okula yetişecektik. Oysa sabah olduğunda, her zamanki gibi, Dalya yine şaşırttı bizi. Bebekliğinden bu yana az uykulu olan ve hep erken kalkan kızımız erken kalkılması gereken günlerde hep çok uyur. Biz de hep az uykuyla yaşayan kızımıza kıyamaz son ana kadar uyandırmayız. Bu sabah da öyle bir sabahtı. Uyandıktan sonra,  hiç tercih etmediğim şekilde, koştura koştura hazırlanmak zorunda kaldık okula. Dün gece sırf bunlar olmasın diye çorabına kadar hazırladığım düzen daha ilk günden yürümedi işte!  

Olsun...Mutlu olmak için nedenimiz vardı, dışarıda pırıl pırıl güneşli bir gün bizi bekliyordu. Ayrıca nefes nefese yetişsek de, ailece ve arkadaşlarla okula yürüyüşümüz çok keyifliydi. Bir süre sonra yorucu ve sıkıcı bir hale dönüşen sabah koşturmaları yaz tatilinden sonra hiç de kötü başlamamıştı.

Bir de okula gidip de minik minik heyecanlı bakan gözleri görünce sancı yok oldu gitti. Sancılı ya da sancısız, tam ya da eksik yeni bir okul yılı başladı işte. Miniklere zihin açıklığı ve yaratıcılık dolu eğlenceli bir akademik sene, ebeveynlere kolaylıklar diliyorum. Sevgilerimle...