30 Eylül 2013 Pazartesi

İngiltere'de Bir Tiyatro Seyri: Mr.Bean'den Mr.Quartermaine



Yaklaşık 5.5 yıldır Londra’da yaşıyorum. Londra’nın vazgeçilmez 'West End' müzikallerini daha önce zevkle izledim ama bir tiyatro oyunu izlemeye cesaret edememiştim. “Acaba çok mu İngiliz olur?” diye düşünür, esprileri ve konuları anlayamamaktan endişe duyardım. Bu sene bu  korkumu yendim. Londra‘da bir tiyatro oyunununa bilet aldım. Ama yine de işimi şansa bırakmayarak bir ‘Shakespeare’ oyununa değil,  Mr. Bean karakteri  ile tanınan çok sevdiğim Rowan Atkinson’un başrol oynadığı “Quartermaine’s Terms” adlı bir oyuna.

Simon Gray tarafından yazılan ve 1980’lerde sahne alarak 1982 senesinde Cheltenhem ödülünü kazanan Quartermaine’s Terms bu sene tekrar sahnelere döndü. Oyun Cambridge’de bir Yabancı Diller Okulu’nda öğretmenler odasında geçiyor ve 1960’larda iki yıllık bir süreci kapsayarak, 7 öğretmenin birbirleriye olan ilişkilerini, ama özellikle, St. John Quartermaine (Rowan Atkinson) ve diğerleri arasındaki ilişkiyi anlatıyor.

Oyunun ana konusu yalnızlık ve oyun süresince tüm karakterlerin yalnızlıklarına eşlik ediyoruz. Hull‘dan gelen Derek okulda başta bayağı bir yalnızlık çekiyor; Mark eşi tarafından terk ediliyor; Eddie eşini kaybediyor; Anita‘nin eşi oldukça çapkın;  Henry’nin iyi yürümeyen bir ailesi ve Melanie’nin hor gördüğü ve bakmaya mecbur olduğu bir annesi var. John Quartermaine ise bekar ve okuldaki arkadaşları dışında kimsesi olmayan yalnız biri.
Oyunun oldukça ciddi bir konusu olsa da bazı zamanlar çok komik diyaloglar var. Özellikle saçını havalandırarak bir delikanlı edasıyla koşuşu, cilveli sohbetleri ve anlattığı hikayeler ile ilgiyi sürekli kendi üstünde tutmaya çalışan Henry karakteri çok hoş.
John Quartermaine için ise söylenecek bir şey yok zaten: kendine has duruşu sanki Simon Gray bu rolü Mr. Bean karakteri için yazmış dedirtiyor. Tek farkı oyunda Mr.Bean’in kendini akıllı sanarak içine düşürdüğü komik durumların olmaması. John Quartermaine hassas, ince, duygulu, şefkatli ve oldukça yalnız.

Başta fazla “İngiliz” olur diye izlemekten çekindiğim Londra’daki ilk tiyatro oyunum fazlasıyla “İngiliz”di. Ama korktuğum gibi olmadı çünkü konusu ofiste, okulda, arkadaş ortamında, orada burada, insanın olduğu her yerde karşılaşabileceğimiz sıradan insan diyalogları, kompleksleri ve yalnızlıklarıydı. O sıradan insanlara, saygın Cambridge okul ortamında öğretmenler odasında rastlamak ve aralarındaki diyaloglara şahit olmak çok hoştu. Oyunculuk ise John Quartermaine’in oyun boyunca kullandığı kelime ile anlatırsam  “harikulade”ydi (terrific). 

Not: Bu yazı  30.09.2013'de Alternatif Anne'de yayınlanmıştır.

















3 yorum:

  1. Beni de cesaretlendirdin....

    YanıtlaSil
  2. Mehmet baydın5 Ekim 2013 18:54

    Alternatif annenin takipçisi olduğumu söyleyeyim önce. yazın harika olmuş. Me bean i görür gibi oldum...

    YanıtlaSil