Yaklaşık 5.5 yıldır Londra’da yaşıyorum. Londra’nın
vazgeçilmez 'West End' müzikallerini daha önce zevkle izledim ama bir tiyatro
oyunu izlemeye cesaret edememiştim. “Acaba çok mu İngiliz olur?” diye düşünür,
esprileri ve konuları anlayamamaktan endişe duyardım. Bu sene
bu korkumu yendim. Londra‘da bir tiyatro oyunununa bilet aldım. Ama
yine de işimi şansa bırakmayarak bir ‘Shakespeare’ oyununa
değil, Mr. Bean karakteri ile tanınan çok sevdiğim Rowan
Atkinson’un başrol oynadığı “Quartermaine’s Terms” adlı bir oyuna.
Simon
Gray tarafından yazılan ve 1980’lerde sahne alarak 1982 senesinde Cheltenhem ödülünü
kazanan Quartermaine’s Terms bu sene tekrar sahnelere döndü. Oyun
Cambridge’de bir Yabancı Diller Okulu’nda öğretmenler odasında geçiyor ve
1960’larda iki yıllık bir süreci kapsayarak, 7 öğretmenin birbirleriye olan
ilişkilerini, ama özellikle, St. John Quartermaine (Rowan Atkinson) ve
diğerleri arasındaki ilişkiyi anlatıyor.
Oyunun
ana konusu yalnızlık ve oyun süresince tüm karakterlerin yalnızlıklarına eşlik
ediyoruz. Hull‘dan gelen Derek okulda başta bayağı bir yalnızlık çekiyor;
Mark eşi tarafından terk ediliyor; Eddie eşini kaybediyor; Anita‘nin
eşi oldukça çapkın; Henry’nin iyi yürümeyen bir ailesi ve Melanie’nin
hor gördüğü ve bakmaya mecbur olduğu bir annesi var. John Quartermaine ise
bekar ve okuldaki arkadaşları dışında kimsesi olmayan yalnız biri.
Oyunun
oldukça ciddi bir konusu olsa da bazı zamanlar çok komik diyaloglar var.
Özellikle saçını havalandırarak bir delikanlı edasıyla koşuşu, cilveli
sohbetleri ve anlattığı hikayeler ile ilgiyi sürekli kendi üstünde tutmaya
çalışan Henry karakteri çok hoş.
John Quartermaine için ise
söylenecek bir şey yok zaten: kendine has duruşu sanki Simon Gray bu rolü Mr.
Bean karakteri için yazmış dedirtiyor. Tek farkı oyunda Mr.Bean’in kendini
akıllı sanarak içine düşürdüğü komik durumların
olmaması. John Quartermaine hassas, ince, duygulu, şefkatli ve
oldukça yalnız.
Başta
fazla “İngiliz” olur diye izlemekten çekindiğim Londra’daki ilk tiyatro
oyunum fazlasıyla “İngiliz”di. Ama korktuğum gibi olmadı çünkü konusu
ofiste, okulda, arkadaş ortamında, orada burada, insanın olduğu her yerde
karşılaşabileceğimiz sıradan insan diyalogları, kompleksleri ve yalnızlıklarıydı.
O sıradan insanlara, saygın Cambridge okul ortamında öğretmenler odasında
rastlamak ve aralarındaki diyaloglara şahit olmak çok hoştu. Oyunculuk ise John
Quartermaine’in oyun boyunca kullandığı kelime ile anlatırsam
“harikulade”ydi (terrific).
Not: Bu yazı 30.09.2013'de Alternatif Anne'de yayınlanmıştır.
Terrific!
YanıtlaSilBeni de cesaretlendirdin....
YanıtlaSilAlternatif annenin takipçisi olduğumu söyleyeyim önce. yazın harika olmuş. Me bean i görür gibi oldum...
YanıtlaSil